It-taħdit figurattiv f’‘Ineż Farruġ’ ta’ Anton Manwel Caruana

Abstract

Dan il-kapitlu jittratta s-sineddoke, il-metonomija u l-metafora, it-tliet termini ewlenin li jinsabu fi ħdan it-taħdit figurattiv. It-taħdit figurattiv huwa terminu li jfisser lingwaġġ li m’għandux jinftiehem fis-sens letterali iżda fis-sens immaġinattiv. Il-metafora ġibdet l-attenzjoni ta’ ħafna studjużi u ġiet studjata fid-dettall minn żmien Aristotli. Jiena għamilt ir-riċerka tiegħi, tkellimt fuqha u semmejt it-tipi differenti tagħha. F’dan il-kapitlu se nagħmel referenza wkoll għax-xogħlijiet li kienu ta’ għajnuna fir-riċerka tiegħi, dawn ix-xogħlijiet kienu dwar it-taħdit figurattiv, dwar il-metafora u dwar xogħlijiet li saru fuq ‘Ineż Farruġ’. Ma jonqosx li ma nsemmix l-għan tat-teżi u x’wassal biex niddedika l-ħin u t-teżi tiegħi lil dan is-suġġett.